Κύριε Σαμαρά: Να η ευκαιρία

Δεν προλαβαίνει να πει κανείς ένα «μπράβο» στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την απόφασή του να συναινέσει στη συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας για τη διάσωση της χώρας από το χάος (και τον άρχοντα του χάους) και οι αμέσως επόμενες πράξεις του αναιρούν την όποια  αισιοδοξία δημιουργήθηκε.

Η εμμονή του Α. Σαμαρά αρχικά με τον χρόνο εκλογών (τέσσερις με έξι μόλις εβδομάδες από σήμερα – χρόνος ουσιαστικά προεκλογικός που θα σήμαινε ότι ούτε η Βουλή, ούτε οτιδήποτε άλλο θα λειτουργούσε στη χώρα) και στη συνέχεια η εμμονή του με τη μη συμμετοχή στελεχών της ΝΔ στη κυβέρνηση, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης ότι τελικά και ουσιαστικά σύρθηκε στη συνεννόηση με το ΠΑΣΟΚ από τα τελεσίγραφα και τις απειλές της Ε.Ε. και του ΔΝΤ και φαίνεται να εξακολουθεί να μην αντιλαμβάνεται την κρίσιμη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα.

Η αλήθεια, όμως, είναι ότι αντιλαμβάνεται πολύ καλά την κατάσταση. Και αυτό είναι το τραγικό της υπόθεσης. Απλά, συνεχίζει να καθοδηγείται από το προσωπικό και κομματικό του συμφέρον, το οποίο προστάζει «όχι συμμετοχή στην κυβέρνηση για να μην ‘καεί’ η ΝΔ από την αναπόφευκτη φθορά και το κόστος που θα έχει η συν-διακυβέρνηση της χώρας σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή».

Όμως, κύριε Σαμαρά, πιστέψτε μας, ο καημός να γραφεί το όνομά σας στη λίστα των πρωθυπουργών της Ελλάδας είναι μόνο δικός σας (και του στενού κομματικού σας στρατού).

Ο δικός μας καημός είναι να μην χρεοκοπήσει η χώρα μας. Τελεία και παύλα. Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσετε αυτό, τόσο καλύτερα θα υπηρετήσετε τα συμφέροντα της Ελλάδας.

Άλλωστε, είναι μια ευκαιρία να εφαρμόσετε τα όσα ωραία λέτε όλους αυτούς τους μήνες και μάλιστα με σύμμαχο το άλλο μεγάλο κόμμα της χώρας. Διότι η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να φέρει σε πέρας και μια σειρά από δύσκολες υποχρεώσεις, που είναι απαραίτητες για να μην πέσουμε απ’ τον γκρεμό: την ψήφιση του προϋπολογισμού και του νέου φορολογικού νομοσχεδίου, την εφαρμογή της εργασιακής εφεδρείας (και μάλιστα, όπως εσείς την προτείνατε), την απελευθέρωση των επαγγελμάτων, τις ιδιωτικοποιήσεις κλπ.

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.