Κάποτε –όχι και τόσο παλιά– η Νέα Δημοκρατία ήταν ένα κόμμα με ξεκάθαρη ιδεολογία (άσχετα αν εφαρμόστηκε σωστά, αν πέτυχε ή αν απέτυχε), με συγκεκριμένες προτάσεις –ρεαλιστικές– που βεβαίως δεν κατάφερε να τις εφαρμόσει (αυτό το «πολιτικό κόστος» και το «άστο για αργότερα» έφαγε κόσμο και κοσμάκη!).
Σήμερα, που η χώρα έχει μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ από μια αξιόπιστη και ισχυρή αντιπολίτευση, η «νέα» ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά βρίσκεται χαμένη στη μετάφραση.
Ο Σαμαράς εγκλωβισμένος στο στενό πυρήνα της ΠΟΛΑΝ, έχει καταφέρει το ακατόρθωτο: Μετά από σχεδόν 37 χρόνια παρουσίας του κόμματος στη πολιτική ζωή του τόπου, η ρητορική που χρησιμοποιείται και οι θέσεις που εκφράζει σήμερα, ταυτίζονται με αυτές της «αριστεράς». ΚΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ είναι σήμερα οι «αντιμνημονιακές» δυνάμεις της χώρας. Και άντε, το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ευελπιστούν να κυβερνήσουν, οπότε δεν πιέζονται να δώσουν και ρεαλιστικές λύσεις στα σημερινά τεράστια προβλήματα. η Νέα Δημοκρατία, όμως;
Μέχρι και ο «ακραίος» Καρατζαφέρης έχει καταλάβει ότι για να βρεθεί λύση χρειάζεται όλες οι πολιτικές δυνάμεις να καθίσουν γύρω από το ίδιο τραπέζι και να συμφωνήσουν σε ένα κοινό σχέδιο.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο. Δεν είναι πόλεμος με βόμβες και όπλα (αυτό συμβαίνει μόνο στη Κερατέα, για την ώρα!), αλλά οικονομικός πόλεμος.
Εν καιρώ πολέμου, λοιπόν, η μόνη ενδεδειγμένη λύση είναι η εθνική συνεννόηση.
Το να βρεθεί ο Σαμαράς στο ίδιο τραπέζι με Παπανδρέου, Μπακογιάννη, Καρατζαφέρη, Κουβέλη και όποιον άλλο χρειαστεί δεν είναι «συνενοχή», είναι το αυτονόητο. Κι ας διαφωνήσουν σε πολλά. Ας πέσουν όμως πρώτα οι ιδέες στο τραπέζι. Και μετά ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του.
Ο Σαμαράς, όμως, φαίνεται να προτιμάει τον δρόμο που οδήγησε τον Παπανδρέου στην εξουσία: Τον λαϊκισμό και την πολιτική του τύπου «υπάρχουν λεφτά». Ποντάρει αποκλειστικά και μόνο στη δεδομένη και απολύτως δικαιολογημένη δυσαρέσκεια του κόσμου από τις πολιτικές μιας αποτυχημένη κυβέρνησης.
Όμως, οι καιροί άλλαξαν.
Η σημερινή Ελλάδα είναι πολύ διαφορετική από την Ελλάδα του 2009.
Οι δημοσκοπήσεις του τελευταίου χρόνου θα έπρεπε να είχαν χτυπήσει το καμπανάκι του κινδύνου στη Συγγρού προ πολλού.
Αντίθετα, η «νέα» ΝΔ δεν καταλαβαίνει τίποτα. Η νέα ηγεσία –και το στενό της περιβάλλον– προτιμάει να ταμπουρώνεται πίσω από μια δήθεν «ιδεολογική καθαρότητα» και να αναλώνεται σ’ ένα κυνήγι μαγισσών (Ντόρα, Καραμανλικούς, φιλελεύθερα και μετριοπαθή στελέχη).
Έτσι, όμως, δεν πας στον «πόλεμο». Μόνο στα μαγειρεία. Που καταντήσαμε Λοχία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου